Geplaatst op

Aan de zwevende kiezer

Voor mij zijn de verkiezingen voorbij. Ik heb hier in Zwitserland mijn stem per post uitgebracht. Ik heb hier BVN, het TV station voor Nedrlanders en Vlamingen in het buitenland. Ik zag Wilders breed in het Vlaamse nieuws. Een commentator zei dat de Nederlandse verkiezingen feitelijk een referendum is: voor of tegen Wilders.

Zeven jaar geleden woonde ik in Belgie. Ik zag de discussie in Nederland en zocht een manier om bij te dragen. Ik begon de groep “nee tegen PVV” op LinkedIn. Dat leverde veel discussie op. Veel mensen wilden zich niet openlijk distantieren van PVV. Anderen vonden de naam van de groep te negatief. Zo had ieder zijn eigen argument. Toch groeide de groep en bleef met ongeveer 145 leden stabiel. Alle pogingen om de groep groter en actiever te maken mislukten. Een van de leden van de groep werd met mij “ontmaskerd” in de Telegraaf. Zij moest onderduiken en wij hebben op mijn werk een weekje de deur beter in de gaten moeten houden.

Daarna werd het stil in de groep. Pogingen om de boel op te laten leven, danwel af te sluiten stuitte weer op bezwaren van deelnemers van het eerste uur. De laatste tijd komen er weer wat leden bij.

Wat is er in die zeven jaar veranderd? Wilders heeft zichzelf vele malen overtroffen en ons laten wennen aan zijn gedachtengoed van haat en tegenstelling. Het valt minder op omdat andere politici meer met hem meebewegen dan tegenspreken. Afzetten tegen geloofsovertuigingen, buitenlanden en EU is helaas geen unieke Wilders show meer.

Ik zag verschillende politici in de talkshows aanschuiven en ons problemen aanpraten die er niet of nauwelijks zijn. Vanavond zag ik Freek de Jonge die de bevings ellende in Groningen als een echt probleem aanmerkte, wat we over het hoofd zagen omdat we ons druk maakten over vluchtelingen. Freek legde ook gelijk het verband met het milieu, de omschakeling naar duurzaam. Zo zijn er wel meer echte problemen. Hoe gaat het onderwijs er in de toekomst uit zien. Hoe betalen we voor de zorg? Hoe zorgen we dat we weer een inclusieve arbeidsmarkt krijgen? Hoe gaan we om met de nieuwe poltieke werkelijkheid van gekozen dictators zoals Orban, Poetin, of verder van huis Dutarte en Trump. Hoe duurzaam en gevaarlijk is deze wereld voor onze kinderen?

Wij lijken ons liever druk te maken over de kosten van de maandelijkse verhuizing van het Europees Parlement (90 cent per Nederlander per jaar), hoeveel vluchtelingen er tot achter de komma in mogen, hoeveel minaretten we nog kunnen verdragen en hoe we die ene kwaadwillende terrorist kunnen vangen.

Dus..zwever…denk goed na en stem voor oplossingen in plaats van problemen.

 

Geplaatst op

Beste Lodewijk,

FullSizeRender(1)Alsjeblieft, mijn stem voor de PvdA. In mijn kiesgerechtigde leven heb ik als ik het goed heb twaalf keer de verkiezingen voor de tweede kamer meegemaakt. Ik heb één keer gemist, omdat ik in het buitenland woonde en mij niet tijdig gemeld had. Ik heb twee keer niet op de PvdA gestemd. Van alle drie gelegenheden heb ik spijt en ik zou uitgebreid kunnen schrijven waarom, maar dat is niet meer belangrijk.

Ik ben opgegroeid in een links milieu. Mijn vader was actief in de vakbeweging en stemde PvdA. Mijn moeder gaf hem altijd een volmacht mee. Het is mij met de paplepel ingegoten waar ik thuis hoor en het is eerder logisch als vreemd dat ik inmiddels 25 jaar voor de vakbeweging werk.

Ik heb dus negen keer PvdA gestemd en daar heb ik eigenlijk ook altijd spijt van gekregen. Omdat jullie eigenlijk nooit waar maken waar je voor hoort te staan. In de oppositie niet en in de regering zeker niet.

Ik heb lang gedacht dat het kwam omdat je in de politiek nu eenmaal compromissen moet sluiten, met anderen maar ook in de partij zelf. Daarom ben ik ooit ook lid geworden, ik dacht dan kan ik intern wellicht nog wat verschil maken. Ook dat bleek teleurstellend, de structuur van de partij liet heel weinig ruimte voor creatieve, gedreven en ongeduldige mensen.

Ik wil mijn stem uitbrengen op een partij die burgers en bedrijven naar draagkracht laat betalen en de koek eerlijk verdeeld. Die ruimhartig is voor mensen aan de onderkant en mensen van buiten. Een partij die nadenkt over de wereld van morgen en daar naar handelt (En met handelen bedoel ik iets anders dan dealen). Een partij die staat voor de belangen van hard werkende mensen maar de zwakkeren niet uit het oog verliest. Een club die niet mee waait met de populistische wind en eisen stelt aan partners. Alhoewel de kieswijzer mij respectievelijk naar Groen Links, PvdD, SP en verwijst, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen “mijn” klotenpartij te laten vallen.

Alles wijst er op dat deze verkiezingen cruciaal zijn voor het voortbestaan van de PvdA. Ik kan het tegenover mijn achtergrond niet verantwoorden dat ik aan de ondergang zou hebben bijgedragen. Maar laat jij nu de kiezer ook eens niet vallen Lodewijk. Met je deelname aan een van de meest schadelijke kabinetten sinds de tweede wereldoorlog heb je veel krediet verspeeld. Ik ga geen afbraakrijtje opsommen, je weet zelf wel wie het hardst zijn getroffen door mega bezuinigingen en hoe schadelijk dit is geweest.

Maar sinds kort lijkt het of je het licht hebt gezien en eerlijk gezegd, ik geloof je. Ik stem uit principe op een vrouw en met Khadija hebben jullie een super kandidaat. Iemand die als geen ander boven het gekraai van Wilders staat. Maar jij staat aan het roer en jij zult koers moeten houden! Daarom richt ik deze brief aan jou.

Met vriendelijke groet,
Eddy Stam