De straten van Lima zijn schoon. Elke dag is een leger van 1000 vrouwen en een enkele man op pad met een bezem en een rolcontainer. Ze zijn klein van stuk en dragen lelijke overals, petjes met nekflap en een monddoek. Ze zijn anoniem. Ze verdienen het minimum loon, ongeveer 280 dollar per maand. Alhoewel het leven hier naar onze maatstaven goedkoop is, lijkt het mij veel te weinig om fatsoenlijk rond te kunnen komen. Ik sprak een groep die na hun shift gedouched en in schone kleren bijeen kwam. Getekende vrouwen aan de onderkant van de maatschappelijke ladder.
Nathy vertelde dat hun grootste probleem het verkeer was. Peruaanse chauffeurs hebben weinig oog voor mensen te voet. Hun werkgever, een aannemer, vindt het niet nodig om de dames te verzekeren tegen een verkeersongeval. Een verkeersongeval is in zijn ogen geen arbeidsongeval. Voor de dames een fysiek, maar ook financieel risico. Medische zorg is niet gratis. We keken in de EHBO kast in het depot: leeg. De dames vertelden dat niemand eerste hulp kan verlenen.
Ik sprak ook met Maximo, één van de weinige mannen. Hij is machinist op een Bobcat. Hij klaagde over de massieve banden, die weliswaar nooit stuk gaan, maar funest zijn voor zijn rug.
We gingen naar een plek in Lima waar een straatveger was geraakt door een verdwaalde kogel. Zij was haar werk aan het doen in een straat waar een gewapende overval plaatsvond. Rosa is er niet meer. Een kleine ceremonie met kaarsen en een een toespraak werd afgesloten met het roepen van haar naam, waarop iedereen “presente” riep. Een ontroerend ritueel.
Zo’n 40% van de straatvegers zijn lid van hun kleine vakbond. Een vakbond die bij de gratie van een rijkere bond een kantoortje heeft onder golfplaten op het dak van het gebouw. Er staan wat oude computers en er hangen banners aan de muur. Een arme en zwakke vakbond die moeite heeft om alle problemen het hoofd te bieden. Een gammele David tegen een reusachtige Goliath. Toch is er een zekere trots en vastberadenheid. Met hun kracht en een beetje hulp van buiten moet het mogelijk zijn de levens van de straatvegers te verbeteren. De straatvegers zijn onzichtbare helden. Ze verdienen het!