Borispol airport ziet er inmiddels een stuk moderner uit. Het gevolg van de Europacup 2012. Een paar moderne gebouwen hebben de skyline van de stad flink opgetrokken. De wegen zitten nog steeds vol gaten en de verkeersdiscipline is ver te zoeken. Op een weg waar ik zelf niet harder dan 60 zou rijden, doen wij zo’n 140. In de stad is het 80 waar het kan en stilstaan waar er geen keuze over is. Maar dan zie ik links Hotel Ukraine het rechts Maidanplein. Een plaats die ik nog ken van mijn verblijf alhier elf jaar geleden. De sfeer was toen broeierig in de aanloop naar de oranje revolutie. Een jaar geleden was het weer het toneel van een grote opstand. Zo langzamerhand een plein in het collectieve nieuws geheugen. Voor hotel Rus staan veel te grote MPV’s, Porsches en zelfs een Maserati. Hoe armer het land hoe rijker de rijken. Vorige regeringen hebben staatsbedrijven voor een appel en ei overgedaan aan hun eigen familie. Dat zijn nu oligarchen en minigarchen. De zo goed als failliete staat voert een oorlog tegen rebellen in het oosten. Je merkt er hier niets van. Bij aankomst krijg ik “Rochen” chocolade en koekjes. Het merk is eigendom van president Petro Poroshenko. Dat leverde hem veel geld en de bijnaam Willy Wonka op. Intussen hoor ik van collega’s de harde economische werkelijkheid. Het is zoals altijd de gewone man die de grootste lasten draagt. De eerste dag proef ik de atmosfeer tussen de gasten uit Georgië, Armenië, Wit Rusland, Ukraïne en de Baltische landen. Op de tweede dag krijg ik anderhalf uur om mijn project te promoten. Het is de bedoeling dat ik Oost Europese bonden ga helpen met het ontwikkelen van activerend vakbondswerk. Tot mijn verbazing worden stellingen die in Nederland vaak als provocatief gelden hier instemmend ontvangen. Het besef dat er iets moet veranderen is alom aanwezig. Alhoewel ik zelf niet geheel tevreden was over mijn presentatie, leverde het een goede discussie op. Na afloop krijg ik een concrete uitnodiging van collega’s uit Litouwen en tonen de andere Baltics en Ukraïne belangstelling. Het was een prima try-out, ik kan mijn presentatie nog wat aanscherpen voor de bijeenkomst in Sofia volgende week.
Begin van een nieuw avontuur!
In 2009 woonde ik in België en liep mijn in Nederland afgegeven EU “groot” rijbewijs af. Ik moest volgens de geldende EU regels mijn rijbewijs verlengen in België. Bij een loket van de gemeente Elsene betaalde ik leges en ik stond binnen 20 minuten buiten met een Belgisch EU “groot” rijbewijs. Het BE gedeelte was “permanent”, het vrachtwagen en bus gedeelte liep op enig moment af. Terug in Nederland merkte dat nogal vreemd werd gekeken naar die ouderwetse roze flap met de “permanent” stempels er op. Het ding wordt niet als ID bewijs geaccepteerd en sommige autoverhuurders weigeren een auto te verhuren. Bij onderzoek bleek dat de Belgische stempel “permanent” in Nederland 10 jaar geldig is. Ik had dus nog tot 2019, maar gezien de problemen met het ding leek het mij goed om het in te wisselen voordat ik aan mijn nieuwe Europese avontuur begon. Op het gemeentehuis heb ik gezegd dat ik gezien alle keuringseisen en kosten afstand wilde doen van de C en D bevoegdheden. Anders dan bij het inwisselen van een Nederland afgegeven EU rijbewijs, moet een buitenlands rijbewijs worden ingeleverd bij de aanvraag van een nieuwe. Ik zou binnen 5 dagen een nieuwe krijgen, dus met een kopie en de leges bon van de gemeente zou ik volgens de ambtenaar wel kunnen rijden. Dat bleek bij nader onderzoek niet waar, maar goed, het is wel uit te leggen. Inmiddels heb ik na 11 dagen een brief gehad van RDW. Ik moet of een medisch attest halen of een ingewikkelde afstandsverklaring tekenen. Dat laatste heb ik meteen gedaan, want ik heb dat rijbewijs nodig. Maar het zal ongetwijfeld nog tot volgende week duren voordat ik weer een officieel rijbewijs heb. Het verhaal zegt mij twee dingen. De digitale bureaucratie in Nederland is zeker niet efficiënter of klantgerichter dan de ouderwetse loket bureaucratie in België. Alhoewel EU rijbewijzen formeel zijn geharmoniseerd, zijn er in de praktijk nog steeds verschillen in procedures en geldigheid per land.
Voorlopig moet ik vertrouwen op een fotokopie van de roze flap.