Ineens was het er weer. Die prikkel die een verhaaltje in je hoofd veroorzaakt wat via het toetsenbord zo naar de blog kan.
Ik zat in de veel te ruim opgezette raadszaal van de gemeente Apeldoorn. Thuiszorgster Mariska was één van de insprekers. Zij had een goed samenhangend verhaal wat vooral ging over cliënten en de missers van de gemeente. Dat valt telkens op bij de thuiszorg, mensen dreigen hun baan te verliezen maar blijven zich vooral druk maken over de gevolgen voor hun cliënten. Toewijding heet dat. Bijna onvoorwaardelijk. Ze krijgt dan ook een luid applaus van de publieke tribune. Waarop de voorzitter meedeelt dat applaudisseren niet is toegestaan. Iedereen is daarna muisstil. Gezagsgetrouw heet dat.
Dan hoor ik de verschillende raadsleden en de wethouder spreken. Het lijkt alsof zij over heel andere zaken spreken. Ze hebben het over een reëel en marktconform tarief. Dat blijkt 21 Euro per uur te zijn. Ik durf niet veel te zeggen over de prijs: maar wat voor toewijding kun je kopen voor een kostprijs 21 Euro per uur? De schilder, stukadoor, automonteur, installateur kosten in dit land minimaal het dubbele. Alleen zwartwerkende Polen kun je nog voor zo’n ramsjprijs huren. Ze zijn ook erg druk met vooral hun verantwoordelijkheid voor ontslagen, overgang van onderneming en naleving van de cao van hun tafel te praten. Het is niet hun aap en hij zit zeker niet op hun schouders. Ze hebben kortom niets van de woorden van Mariska en de vele voorafgaande acties begrepen.
Hoe anders is dat als een gemeente wordt belaagd door een zootje tokkies die vechten met de politie terwijl ze “daar moet een piemel in” zingen. Lokale politici vallen over elkaar heen om te zeggen dat ze het gedrag onacceptabel vinden maar wél begrip hebben voor de zorgen van de bevolking. Om na enige bedreigingen vervolgens hun standpunt aan te passen. Kregen onze toegewijde en gezagsgetrouwe thuiszorgsters maar eens een klein beetje begrip en gelijk. Maar dat zit er in dit land niet meer in. Misschien heeft Wilders’ revolutie zich al voltrokken. Politici luisteren beter naar rel schoppend schorriemorrie dan naar eerlijke, toegewijde en gezagsgetrouwe mensen.