In de zomer van 2004 gaf ik een week trainingen in Oekraïne. Het was de zomer voor de oranje revolutie en je kon de spanning toen al voelen. De sfeer was een mix van achterdocht en verwachting. De meeste Oekraïners waren straatarm terwijl enkelen rond de regering steeds rijker werden. Ik was het afgelopen halfjaar twee keer terug in Oekraïne. Enkele omwentelingen, een invasie en een burgeroorlog verder is het daar nog steeds een tranendal. Grote dure auto’s rijden door straten waar bejaarden bedelen en jonge vrouwen tippelen om rond te komen. Wie weg kan, vertrekt. Diegenen die rijk zijn geworden door het plunderen van staatsbedrijven willen dat zo houden. De mensen die de eindje aan elkaar moeten knopen willen graag verandering. Oekraïne heeft 2,5 keer meer inwoners dan Nederland. De economie is een bijna vijf keer kleiner. Het Nederlandse inkomen per hoofd, gecorrigeerd op koopkracht (GDP/capita PPP) is bijna 7 keer hoger als dat van Oekraïne. De grootste export partner is de EU, de grootste importpartner Rusland (vooral energie). Poetin stuurt de economie van het land al jaren met de gaskraan. Het inkomen komt uit de EU, de rekeningen uit Rusland. Natuurlijk is de Oekraïense hoop gevestigd op de EU. Die hoop is afgestraft met de annexatie van de Krim en de bezetting van Donbass. Alhoewel de Krim economisch vooral afhankelijk is van landbouw en toerisme en daarmee niet veel voorstelt, is er een enorme gasreserve binnen het territorium in de Zwarte Zee. In de Donbass regio ligt de op drie na grootste kolenvoorraad van Europa en Donbass was het industriële hart van Oekraïne. Deze regio was goed voor bijna een kwart van het exportvolume van Oekraïne. Het territoriaal verlies is zo’n 6 a 7% van Oekraïne, ongeveer de oppervlakte van Nederland. De impact op de kredietwaardigheid van het land en daarmee het economisch perspectief is vele malen groter. De president van Oekraïne behoort tot de rijke elite. Zijn bijnaam “Willy Wonka” dankt hij aan zijn in het oosten beroemde Roshen (Po-roshen-ko) chocoladefabrieken. Rusland boycot zijn chocolade en veroorzaakte daarmee zo’n 40% omzetverlies. Toch volgde hij de wil van zijn volk en tekende hij het handelsverdrag.
Geen Stijl heeft Peppi op pad gestuurd om een dikke vinger op te steken naar onze regering en de EU. Zonder op feiten gebaseerde argumenten trok hij ten strijde tegen het handelsverdrag met Oekraïne. Toen dat weerklank begon te vinden bij het boze deel van Nederland sloten PVV en ook SP zich aan. Beetje volksopstand komt kennelijk goed uit in de aankomende verkiezingen in Nederland. De strijd tegen corruptie en nepotisme blijft het probleem van Oekraïne. De armoede ook. Maar Peppi beleeft zijn “ finest hour” terwijl PVV en SP wellicht een paar zeteltjes extra scoren. Er zijn 380 miljoen stemgerechtigden in de EU, waarbinnen alleen Nederland -met 12 miljoen kiezers- zich druk maakt om het associatie verdrag. In Oekraïne mogen zo’ n 30 miljoen (excl Krim en Donbass) mensen stemmen. De vorige president negeerde op last van Poetin de wil van het volk. Na een bloedige opstand met tientallen doden kreeg Poroshenko meer dan de helft van de uitgebrachte stemmen. Anders dan zijn voorganger (en vele Nederlandse politici) lost hij tot schade van hemzelf zijn beloftes in. Geen stijl, PVV en SP maken van democratie een operette voor eigen gewin. Wees solidair met de burgers van Oekraïne en de EU: stem niet!