Mijn vriend en collega Mari en ik bezochten een klein bluesfestival in Noord Zweden. De hoofdsponsors waren de collega vakbonden IF Metall en Kommunal. Nu heb ik mij wel vaker afgevraagd of vakbonden evenementen moet sponsoren. Zo was er bij ABVAKABO een jarenlange traditie om voor duizenden euro’s appels uit te delen bij de Nijmeegse vierdaagse. Ik was er op tegen om de simpele reden dat er nog nooit een lid is bijgekomen omdat ze een appel hebben gekregen. En omdat ze aan het vierdaagsen zijn, heb je ook geen tijd om een gesprekje aan te knopen. En dat is juist het ding van iets weggeven, een wervingsgesprekje te beginnen.
Dus zochten we op het festival terrein naar de wervings “stand” van de collega’s. Die was er niet. Nog meer redenen om je af te vragen waarom de bonden dit sponsoren. Maar goed, wij waren er voor ons plezier en ook een zitplaats nodig om de hele avond door te brengen. We vonden een paar grote stenen waar we min of meer op de eerste rij zaten. Achter ons zat een vrolijk koppel zich te verwonderen waar wij helemaal vandaan kwamen. Dus was er snel een gesprek. Zij was ambulance chauffeur en hij buschauffeur. Toch maar gevraagd of ze lid waren. “ Natuurlijk!” antwoorden ze bijna verontwaardigd. “Zodra ze er is, zullen we jullie introduceren aan de voorzitter”. Dus een paar bandnummmers verder waren we ineens in gesprek met de regionale voorzitter van Kommunal. Volgens haar was 95% van de aanwezigen lid en een stand helemaal niet nodig. Toen we haar ongelovig aankeken zei ze: “vraag maar aan deze groep mensen hier”. Die bleken alle elf lid.
De sponsoring is ledenbehoud. “Hier in Norbotten is 95% vakbondslid stemmen we sociaal democraten, en dat willen we zo houden”, aldus de voorzitter. Het was een in meerdere opzichten bijzondere avond!