Geplaatst op

De helden van Lima

De straten van Lima zijn schoon. Elke dag is een leger van 1000 vrouwen en een enkele man op pad met een bezem en een rolcontainer. Ze zijn klein van stuk en dragen lelijke overals, petjes met nekflap en een monddoek. Ze zijn anoniem. Ze verdienen het minimum loon, ongeveer 280 dollar per maand. Alhoewel het leven hier naar onze maatstaven goedkoop is, lijkt het mij veel te weinig om fatsoenlijk rond te kunnen komen. Ik sprak een groep die na hun shift gedouched en in schone kleren bijeen kwam. Getekende vrouwen aan de onderkant van de maatschappelijke ladder.

Nathy vertelde dat hun grootste probleem het verkeer was. Peruaanse chauffeurs hebben weinig oog voor mensen te voet. Hun werkgever, een aannemer, vindt het niet nodig om de dames te verzekeren tegen een verkeersongeval. Een verkeersongeval is in zijn ogen geen arbeidsongeval. Voor de dames een fysiek, maar ook financieel risico. Medische zorg is niet gratis. We keken in de EHBO kast in het depot: leeg. De dames vertelden dat niemand eerste hulp kan verlenen.

Ik sprak ook met Maximo, één van de weinige mannen. Hij is machinist op een Bobcat. Hij klaagde over de massieve banden, die weliswaar nooit stuk gaan, maar funest zijn voor zijn rug.

We gingen naar een plek in Lima waar een straatveger was geraakt door een verdwaalde kogel. Zij was haar werk aan het doen in een straat waar een gewapende overval plaatsvond. Rosa is er niet meer. Een kleine ceremonie met kaarsen en een een toespraak werd afgesloten met het roepen van haar naam, waarop iedereen “presente” riep. Een ontroerend ritueel.

Zo’n 40% van de straatvegers zijn lid van hun kleine vakbond. Een vakbond die bij de gratie van een rijkere bond een kantoortje heeft onder golfplaten op het dak van het gebouw. Er staan wat oude computers en er hangen banners aan de muur. Een arme en zwakke vakbond die moeite heeft om alle problemen het hoofd te bieden. Een gammele David tegen een reusachtige Goliath. Toch is er een zekere trots en vastberadenheid. Met hun kracht en een beetje hulp van buiten moet het mogelijk zijn de levens van de straatvegers te verbeteren. De straatvegers zijn onzichtbare helden. Ze verdienen het!

Geplaatst op

Übernazi’s

Ik weet niet zo goed waar ik beginnen moet maar ik heb grote zorgen om Nederland en de rest van de wereld. Ik werk voor een grote wereld federatie van vakbonden. In duistere kringen zal het worden gezien als het links fascistische bijkantoor, zo niet het hoofdkwartier van het grote complot. Het grote complot dat door de Noorse terrorist Anders Breivik werd geherintroduceerd, het zogenaamde cultureel marxisme.

Het cultureel Marxisme is een rechts extremistische duiding van de vijand van het volk. In de warboel van opvattingen binnen de rechts extremisten valt een constante te ontdekken: het complot. Feministen hebben de westerse samenleving ondermijnd en de mannen verzwakt. Zwarte mensen (die minder intelligent zijn) verzilveren het schuldcomplex dat zij ons hebben aangepraat. Joden hebben onze financiele wereld overgenomen en ons geld gestolen. Homo’s hebben onze Joods Christelijke traditie ondermijnd. Daarmee is onze samenleving zo verzwakt dat moslims de macht zullen overnemen de mannen zullen onderwerpen zo niet vermoorden om uiteindelijk onze vrouwen te kunnen verkrachten. Dat alles is toegedekt door linkse fascisten en de EU. Alle instanties zoals statistiekbureaus, de media, de rechtspraak, de politie, de politiek en vooral de EU hebben daar aan meegewerkt omdat zij de regisseurs zijn van de vervangingsideologie. Wij, witte mensen moeten worden vervangen door moslim vluchtelingen.

Uit dit pallet van complot theorieën pakken de rechts extremisten naar behoeven de meest passende en strooien die rond. En steeds meer mensen twijfelen bij elk bericht wat ze horen of half begrijpen en plaatsen het in deze repeterende retoriek van twijfel en achterdocht. Onwelgevallige feiten worden meningen of nepnieuws en welgevallige meningen worden feiten.

De pijnlijke werkelijkheid is dat Breivik (fan van Geert Wilders) gelijk had dat hij onderdeel was van een grote beweging. Een beweging die uit hetzelfde vaatje tapt als Breivik: Het is de schuld van…(invullen naar keuze). Feitelijk zijn de fanatieke predikers van FVD en PVV mainstreamers van het gedachtengoed van Breivik. Het zijn geen crypto of neo-nazi’s, het zijn übernazi’s die hun misselijkmakende boodschappen verhullend verpakken. De holle populistische retoriek die hier bij hoort gaat de hele wereld over. Van Washington tot Pyongyang, van Moskou tot Manilla. Maar als Nederlander en Europeaan is het pijnlijk te zien dat op een continent waar niet zo lang geleden op een zelfde soort redenering 6 miljoen mensen zijn vermoord het bijna normaal is geworden om te zondebokken met diep denigrerende termen. Maar ook daar hebben ze een antwoord op, die 6 miljoen doden zijn verzonnen.

Geplaatst op

Heitje voor een karweitje, mag ik een pizza bezorgen?

Gig economy, achter de façade van dit hippe woord gaat een weerbarstige werkelijkheid schuil. ‘Heitje-voor-een-karweitje-economie’ dekt de lading veel beter.

De deurbel ging. Er stonden twee kinderen in padvindersuniform op de stoep. Ze wilden een klusje voor je doen. Dat koste een “heitje”. Vijf stuivers dus een kwartje: “Heitje voor een karweitje”. Zo leerden de kinderen in noden te voorzien en werd de clubkas gespekt. De beste padvinders konden een extra isigne op hun mouw spelden.

Vandaag de dag is bijna hetzelfde verdienmodel doorontwikkeld naar internetplatforms en algoritmes. Jij hebt trek, een restaurant heeft een afhaalmenu, het platform brengt vraag en aanbod bij elkaar en regelt een fietskoerier. Die fietskoerier is de padvinder, de clubkas een groot internet bedrijf. Dat lijkt een niche in de economie. Maar Amazon, Bol, Expedia, Bax, en nog vele anderen werken volgens hetzelfde principe. Overal zit ergens in de keten een soort padvinder die zo hard mogelijk moet fietsen om een onderscheidingsteken te verdienen. Het wordt zo georganiseerd dat de zwaksten het meeste risico dragen en de top van de piramide alleen incasseert.

In de bouw is een traditionele aannemer al lang geleden veranderd in een coördinatieplatform van onderaannemers en zzp-ers. Het enige nieuwe is de tussenkomst van internet platforms en algoritmes.

De kern van het verdienmodel is gelijk: maak zoveel mogelijk direct personeel aannemer of zzp-er waardoor je risico’s en lasten afschuift. Daarmee gaan de totale premieopbrengsten omlaag en wordt ons hele collectieve systeem ondermijnd.

Dat is niet het enige nadeel. Bedrijven schermen met het idee dat jonge mensen best het ondernemersrisico willen aangaan. Maar ondernemersrisico is een risico dat je moet calculeren in je prijs. Tegen welke prijs kun je diensten leveren waarbij je de risico’s zo klein mogelijk wilt houden en ook je “niet declarabele kosten” kunt dekken? Dat doe je met voorzieningen in je prijsstelling. Tot slot kom je de prijs in onderhandelingen overeen.

Een Deliveroo bezorger krijgt 4,75 euro per bezorging. Bij een gemiddelde van 3 bezorgingen per uur is dat van omzet 14,25 Euro per declarabel uur. Al is de vraag of ze 3 opdrachten per uur überhaupt kunnen halen. Los van het feit dat keihard racen door de stad gevaarlijke verkeerssituaties oplevert; zowel voor de koerier als de andere weggebruikers.

Van dit tarief moet je het volgende betalen:

-Inkomstenbelasting
-BTW
-Arbeidsongeschiktheidsverzekering
-Ongevallen verzekering
-pensioenvoorziening
-Administratie
-Afschrijving en onderhoud fiets
-Smartphone contract
-registratiekosten

Pas dan weet je dat je voor een schijntje fietst en daar ook nog vakantie en dergelijke van moet betalen. Want niet fietsen is geen geld.

Deliveroo krijgt een minimum van 6,50 per order van de restaurateur en de klant samen. Dat lijkt een schamel bedrag, maar buiten de fietsers zijn er nauwelijks kosten. In 2015 trapten zo’n 25,000 bezorgers 24 miljoen winst in de pocket van de eigenaren. En dat was vanwege investeringen een slecht jaar.

Wat wordt geduid met gig- of platform-economie is feitelijk een systeem waar de prijs vaststaat en degenen met de zwakste onderhandelingspositie de meeste winst genereren. En denk nou niet dat het alleen jonge avontuurlijke fietskoeriers zijn. Professionals in de zorg worden op een zelfde manier behandeld door verzekeraars. En het woekert verder door in de economie tot we allemaal padvinders zijn geworden die voor een heitje een karweitje mogen doen.