De eerste ontmoeting met het management van een bedrijf dat tot de top tien van de grootste werkgevers behoort was positief, we spraken over ons “ethisch partnerschap” , alle goede intenties en mooie ESG performance van het bedrijf. We sluiten de bijeenkomst af met een lunch in een beter restaurant.
Maanden later bezoek ik een afgelegen site aan de andere kant van de wereld. Omdat het zo afgelegen is moeten werknemers in een grote actieradius worden gerecruteerd. In de woestijn van deze economische vrijhandelszone werken tienduizenden mensen voor met name automotive bedrijven. Bedrijven moeten vaak noodgedwongen huisvesting en of vervoer bieden. Anders zijn er gewoon te weinig mensen beschikbaar.
Ik vind en spreek mensen van “mijn bedrijf” die met z’n achten een kamer van 3 x 3 delen en in ploegen werken en slapen. Die na hun 12 urige werkdag moeten koken op een gevaarlijke petroleum brander.
Mensen die hun behoefte moeten doen op een smerig toilet dat rechtstreeks verbonden is met een open riool direct buiten het gebouw. Een douche is er niet, mensen wassen zichzelf en hun kleren bij een put waar ook de straathonden, ratten en vogels van drinken. Veilig drinkwater ontbreekt.
Er zijn geen matrassen, laat staan bedden, mensen slapen op de grond zonder enige vorm van privacy. Over privacy gesproken, alle persoonlijke spullen liggen in de vensterbank. Het is heel erg heet, soms wel 40 graden, zelf meegebrachte ventilators worden afgenomen, want dat kost te veel electriciteit. De werknemers worden in de laadbak van een truck aan en afgevoerd.
De huur en vervoerskosten worden op het minimum salaris ingehouden.
Het overleg over verbeteringen met mijn ethische partner gaat stroef, ontkenning, onderzoeksrapporten en leugens. Er zijn nu 2 douches (voor ca 200 mannen) en het riool is afgedekt. Tel uit je winst. Ik werk aan een volgende stap, ik heb de directie uitgenodigd om met de lokale vakbond en mij een locatie inspectie te doen. Ik denk dat ze het niet gaan doen, dus moet ik alvast een volgende stap verzinnen.
Welcome to my world, de wereld die je niet in sociale jaarverslagen ziet.